Na COVID-19 wordt de wereld geteisterd door een nieuwe ziekte, die dreigt één van de grootste pandemieën van de 21ste eeuw te worden:

Pa·les·ti·no·ma·nie (zelfst. naamw., de, v.): Quasi ongeneeslijke, uiterst besmettelijke, chronische geestesziekte die reeds bestaat sinds de oprichting van de joodse staat, maar die sinds 7 oktober 2023 enorm is geprolifereerd en nu een alarmerend deel van de wereldbevolking treft. De lijders van de ziekte zijn zich niet bewust van hun pathologie en kunnen een normaal bestaan leiden.

Het stellen van een diagnose is relatief eenvoudig, daar de symptomen zeer herkenbaar zijn: verbaal en fysiek agressief gedrag, een obsessie met het Israëlisch-Palestijns conflict, een afkeer voor de joodse identiteit en staat, en een sympathie voor islamitische terreurgroepen, frequent gecorreleerd met Holocaustontkenning.

De enige tot nu toe gevonden oorzaak is ANTISEM-23, een nieuwe variant van het antisemitisch virus dat al millennia bestaat. Het verspreidt zich voornamelijk via fake news, gepubliceerd door quasi elk traditioneel en sociaal medium – kwaliteitskrant of rioolblad, volwaardige documentaire of secondenlange TikTok-video. De incubatietijd wordt geschat tussen enkele dagen en een maand, afhangend van het woke-gehalte van het besmet individu. 

Door repetitieve blootstelling aan desinformatie gelooft de Palestinomaan in het waanbeeld dat Palestijnen een onderdrukt volk zijn dat leeft onder de terreur van de ‘zionistische kolonisator’, en slechts enkele stenen hebben om zich te verdedigen tegen het high-tech geweld van het Israëlisch leger. De Palestijnen worden inderdaad onderdrukt, en hun mensenrechten worden verre van gerespecteerd. De verwarring van de Palestinomaan ligt bij de identificatie van de onderdrukker, dewelke niet het land is dat hij obsessief demoniseert, maar Hamas.  

De journalistieke weergave van deze terreurgroep als moedige vrijheidsstrijders slikt de Palestinomaan als zoete koek. Het past dan ook perfect in zijn kijk op de wereld door de dichotome lens van slachtoffers en daders. Vrouwen worden onderdrukt door mannen, zwarten door blanken, homo’s door hetero’s, en uiteraard ook de brave moslims door de stoute joden.

Door de laatsten als zondebok te bestempelen, ontpoppen miljoenen Palestinomanen zich als nuttige idioten van Haniyeh en Sinwar, namen waar ze nog nooit van gehoord hebben. Getooid in keffiyeh-sjaaltjes aangeschaft via Amazon scandeerden Australische Palestinomanen rond de opera van Sidney:

“Vergas de joden!”

Een stijgend aantal gaat verder dan het schuimbekkend brullen van genocidale leuzen: ze spuiten swastika’s op joodse graven in Charleroi, vallen willekeurige joden aan in de Antwerpse stationsbuurt, en verbrijzelen joodse winkelramen in Parijs. Zo draait de Palestinomaan de klok terug naar het Europa van bijna een eeuw geleden, dat in de ban was van een gesnorde psychopaat die dezelfde symbolen en slogans gebruikte.

Het enige verschil tussen de Nazi en de Palestinomaan is linguïstisch – het woord ‘jood’ vervangt de Palestinomaan door ‘zionist’, ook al is hij de eerste om het verzonnen onderscheid tussen de twee termen te benadrukken. Een onderscheid dat hij overigens zélf niet gelooft – als het aan de Palestinomaan ligt, naaien de zionisten binnenkort weer een gele ster op hun jas.

Ironisch genoeg identificeert de Palestinomaan zich als ‘antifascist’, en pretendeert hij een afkeer van geweld – een weliswaar uiterst selectieve afkeer die zich enkel richt op geweld waar joden bij betrokken zijn. Voor de half miljoen moslims die afgeslacht werden door Bashar al-Assad, de tienduizenden Lybiërs die onthoofd werden door Isis, de half miljoen Jemenieten die uitgehongerd werden door Saudië Arabië, of zelfs de honderden Palestijnse vrouwen die werden verkracht in Syrische gevangenissen, gaat de Palestinomaan de straat niet op. Hij staat ook niet te zwaaien met de vlaggen van Soedan, Tsjaad, Libanon, Somalië, en alle andere als democratie gemaskeerde dictaturen waar moslims elke dag met hopen worden afgeslacht. Enkel voor de ambassade van de joodse kolonisator zwaait hij fier met de Palestijnse vlag, die ooit door de Britse kolonisator werd ontworpen. 

Als soennieten sjiieten uitmoordden of vice versa, is de Palestinomaan muisstil. Soms uit angst als islamofoob bestempeld te worden, maar meestal uit pure desinteresse. Ook op 7 oktober 2023, waarop de grootste pogrom op joden sinds de Shoah plaatsvond, liet hij geen kik. Opengesneden zwangere buiken en levend verbrande zuigelingen zijn voor de Palestinomaan onvoldoende reden tot reflectie, en nog minder als ze joods zijn.

Naast antifascist en gewelddadige pacifist waant de Palestinomaan zich ook een voorstander van vrijheid, daarbij negerend dat het islamofascisme dat hij openlijk steunt alle vormen van vrijheid verfoeit. Dat Hamas vrouwen ophangt, homoseksuelen van daken afduwt, en Christelijke kerken in brand steekt, vinden Palestinomane feministen, LGBT’s, en bisschoppen niet erg. De enige vrijheid waarom ze zich bekommeren, is de vrijheid van Hamas om Israëli’s te vermoorden. Daarom hashtagt elke zichzelf respecterende Palestinomaan minstens éénmaal per dag:

“From the river to the sea, Palestine will be free.”

Veldonderzoek toont echter aan dat slechts enkelingen weten om welke zee en welke rivier het gaat. Het hoeft niet te verbazen dat het gebrek aan kennis van de Palestinomaan niet enkel aardrijkskunde, maar ook geschiedenis en theologie betreft. De productieve collaboratie tussen Hitler en de Palestijnse Grootmufti van Jeruzalem laat meestal geen belletje rinkelen, en het Handvest van Hamas heeft de Palestinomaan ook niet gelezen. Wat begrijpelijk is – volwaardige zinnen zijn niet gemakkelijk verteerbaar voor lezers wiens lectuur zelden meer omvat dan Instagramcommentaren.

In dat Handvest schreef één van de founding terrorists van Hamas, Ahmed Yassin, het volgende:

“De Dag des Oordeels zal pas plaatsvinden als moslims de joden bevechten en doden (…) Israël zal bestaan ​​en blijven bestaan ​​totdat de Islam het land zal vernietigen, net zoals het anderen daarvoor heeft uitgewist.“

Een vervelend statement voor de Palestinomaan, die overtuigd is dat het conflict van territoriale en niet van religieuze aard is. Het acroniem van Hamas staat nochtans voor Harakat-al Muqawama al-Islamiyah. Voor zij die het Arabisch nog niet machtig zijn: dit betekent islamitische, niet Palestijnse, verzetsbeweging. Jihad is een Helige Oorlog in naam van Allah, geen strijd om een lap grond in naam van de Palestijnen.

Palestinomanie uit zich in onwetendheid en hypocrisie, maar blijkt ook de geheugencellen ernstig aan te tasten. De door jihadisten opgeblazen luchthaven van Zaventem, de neergeschoten Franse en Zweedse cartoonisten, de onthoofde Franse priesters, de gefusilleerde Bataclangangers, de doodgestoken Nederlandse regisseur, en de verpletterde toeristen op de Promenade des Anglais, kan hij zich niet meer herinneren. Het voor onbesmette individuen zo logische verband tussen het bloedbad in Israël en die in het Westen, ziet hij niet – hij beseft niet dat

9/11 = 22/3 = 14/7 = 7/10

ANTISEM-23 is een uiterst kwaadaardig virus dat wereldwijd slachtoffers maakt en dus zeer ernstig moet genomen worden. Jammer genoeg is men er tot op heden niet in geslaagd een vaccin te ontwikkelen. Dit is te wijten aan een gebrek aan academisch onderzoek, daar vele wetenschappers zélf besmet zijn door het virus en dus bovenstaande waanbeelden verdedigen.

Wees alstublief niet stil wanneer u geconfronteerd wordt met een Palestinomaan, maar verwijs hem door naar een psychiatrische instantie. We leven niet voor niets in een rechtstaat met betaalbare gezondheidszorg voor iedereen.

Intro Alex:

Alexandra S. Villers is master in de Politieke en Sociale Wetenschappen en studeerde Kunstgeschiedenis aan het Kunsthistorisch Instituut van Antwerpen. Haar essays over ethiek, politiek, religie, en kunst worden gepubliceerd op xelaphilia.com, en haar opiniestukken verschijnen in verschillende tijdschriften zoals Joods Actueel, Tribune Juive, en Regards. Als ze niet aan het schrijven is, speelt ze piano.